Skarby z ula

Zapraszamy do zakupu naszych pszczelich produktów. W ofercie:

 

- Miody odmianowe,

- Pyłek pszczeli,

- Propolis,

- Świece z wosku pszczelego,

- Mydła z miodem, woskiem lub propolisem.

 

Znajdziesz nas zawsze na dorocznych Jarmarkach rawickich.

Sprzedaż produktów pszczelich -

Przemysław Kociemba - tel. 604406323

Piotr Rutkowski - tel. 602254766

​

 

Co to jest miód i skąd się bierze?

Miód jest naturalną słodką substancją wytworzoną przez pszczoły miodne (Apis mellifera) z nektaru roślin lub wydzielin owadów wysysających soki z żywych części roślin, które pszczoły zbierają, przerabiają przez łączenie ze specyficznymi substancjami własnymi (enzymami), składają, odwadniają, gromadzą i pozostawiają do dojrzewania w plastrach. Produkt ten może być płynny, lepki, lub skrystalizowany. Miód dzieli się na: nektarowy zwany dalej kwiatowym, oraz miód spadziowy. Dzięki dużej zawartości cukru prostego glukozy, którą szybko wchłaniamy, miód jest znakomitym pokarmem dla sportowców oraz rekonwalescentów i wspaniałą odżywką dla serca. Przy osłabieniu mięśnia sercowego zaleca się codzienne spożywanie miodu. O dobrodziejstwie miodu można przeczytać w zachowanych zapiskach biblijnych i starożytnych notatkach. Miód jako źródło energii i rześkości cenili już starożytni, m.in. greccy atleci. Homer określał miód mianem „słodkiej potrawy bogów”, a patron lekarzy Hipokrates i jego uczniowie opracowali (ok. 360-370 lat p.n.e.) ponad 300 przepisów na stosowanie miodu jako lekarstwa. Wiedziano już wtedy, że miód obniża gorączkę i rozrzedza krew oraz wycisza i uspokaja człowieka. Starożytny filozof Demokryt pytany o to, jak w dobrym zdrowiu dożyć sędziwego wieku, odpowiadał krótko: „z zewnątrz olej, a do wewnątrz miód”.

​

Jak poznać dobry miód?

Dojrzały miód, poza wrzosowym, wykręcony z zasklepionych plastrów, jest gęstym płynem. Lany z odkręconego słoika lub łyżki tworzy charakterystyczny stożek. Miód sprzedawany przez pszczelarzy nie zawsze jest płynny. Krystalizacja miodu jest procesem naturalnym i wręcz świadczy o jego oryginalności więc nie należy się jej obawiać. Miód płynny nazywamy patoką, a po skrystalizowaniu krupcem. Dobry miód powinien się skrystalizować w ciągu 3-4 miesięcy. Nie dotyczy to czystych miodów: akacjowego i spadziowego, które mogą pozostawać w stanie płynnym nawet 12 miesięcy. Oczywiście można i inne miody utrzymać w stanie płynnym przez poddanie procesowi dekrystalizacji czyli podgrzewaniu. Dobrzy pszczelarze mają do tego specjalne "szafy", w których miód trzymają w temperaturze do 40oC nie dłużej niż 48 godzin. W domu miód skrystalizowany można doprowadzić do stanu płynnego, trzymając słoik w wodzie o temperaturze do 40oC. Dekrystalizacja w wyższej temperaturze źle wpływa na wartość odżywczą i biotyczną miodu. Miód podgrzany do temperatury powyżej 40oC traci właściwości lecznicze i bakteriobójcze. Z tego też powodu herbatę, kawę, przegotowaną wodę czy mleko trzeba lekko ostudzić przed dodaniem miodu, inaczej zniszczymy jego cenne właściwości!

 

Warto docenić ogromną pracę pszczół, gdyż muszą one zebrać nektar z kilku milionów kwiatów, aby wytworzyć 1 kg miodu.  Miody wyprodukowane przez pszczoły dzielimy na nektarowe i spadziowe:

– nektarowe: nektar zbierany jest z nektarników kwiatów;

– spadziowy: spadź jest to wydzielina mszyc, które żerują na liściach drzew.

Nektar i spadź zbierane przez pszczoły nazywamy pożytkiem. Robotnice przynoszą go do ula. Tam już pszczoły ulowe przenoszą kilkakrotnie podany nektar z języczka do wola miodowego, wzbogacając go przy tym o enzymy. Tak przygotowany nektar złożony zostaje w komórkach plastra. Następnie odparowywana jest woda do zawartości ok. 17%-20%. Zapobiegnie to w późniejszym okresie jego fermentacji. Dojrzały miód jest zasklepiany przez pszczoły woskowymi wieczkami. Jeśli w okresie zbierania nektaru pszczoły przynoszą do ula także spadź, pszczelarz uzyska ze swoich uli miody mieszane: nektarowo-spadziowe lub spadziowo-nektarowe. Miód zrobiony przez pszczoły w przewadze z nektaru jednej rośliny nazywamy miodem odmianowym. Jeżeli powstał z nektaru wielu roślin kwitnących w tym samym okresie nazywany jest wielokwiatowym.

Miód zawiera cukry proste (glukozę i fruktozę), białka, enzymy (inhibinę), kwasy organiczne, olejki eteryczne, witaminy i barwniki. W 100 g miodu znajduje się ok. 5 mg wapnia, 16 mg fosforu, 0,9 mg żelaza, 5 mg magnezu oraz wanad, molibden, nikiel, fluor, bor, kobalt, bar, pallad, wolfram, glin, cynk, cynę i inne mikroelementy. Miód zawiera witaminy: A, B2, C, PP oraz białko typu globulin i albumin. O smaku miodu decydują głównie kwasy organiczne, o jego zapachu – olejki eteryczne, a o kolorze barwniki (flawony, antocjany, karotenoidy, chlorofil). Miody mają szeroką gamę kolorów, poczynając od białego przez kremowy, żółty aż do brązowego, a nawet zielonkawego. Miody jasne są delikatniejsze w smaku, smak ciemnych jest zazwyczaj ostry.

​

Co to jest propolis?

Propolis inaczej kit pszczeli jest balsamiczno-żywiczną substancją, której pszczoły używają do uszczelniania ula, a w mieszaninie z woskiem do polerowania komórek plastra przed zaczerwieniem czyli złożeniem jajeczek przez matkę. Tworzony jest w ulu z przynoszonych przez zbieraczki wydzielin pączków topoli, brzozy, wierzby, sosny, świerka, jodły, olchy, dębu, jesionu i innych drzew. Substancje te po wzbogaceniu przez pszczoły wydzieliną gruczołów gardzielowych i żuwaczkowych, a także niewielką ilością wosku i pyłku, dają tzw. kit pszczeli. Jest w nim około 300 różnych składników, z których najważniejsze to: flawonoidy, kwasy aromatyczne, garbniki, w sumie 50% substancji żywicznych. Propolis działa przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybicznie, znieczulająco, regeneracyjnie, odtruwająco i przeciwzapalnie. Zaleca się go przy schorzeniach: układu krążenia, nadciśnieniu, wrzodach żołądka i dwunastnicy, układu oddechowego, gardła, prostaty, hemoroidach, grzybicach i łuszczycy oraz zmianach łojotokowych skóry, a także odleżynach i oparzeniach. Dziś propolis określa się „naturalnym antybiotykiem XXI wieku”. Najczęściej można go kupić w naturalnej formie rozdrobnionej, w formie nalewki na bazie spirytusu lub maści na bazie wazeliny.

​

Co to jest pyłek i jakie ma właściwości?

Pyłek kwiatowy jest bardzo wartościowym produktem roślinnym, zawierającym białka, aminokwasy, cukry proste i złożone, tłuszcze, flawonoidy, karotenoidy, witaminy i sole mineralne. W białku pyłku jest 20-25 aminokwasów, m.in. arginina, lizyna, kwas glutaminowy, proteina, kwas aspirynowy. Pyłek należy do ważnych składników pożywienia pszczół, stanowiąc źródło substancji odżywczych i mineralnych, niezbędnych pszczołom do produkcji mleczka pszczelego, będącego pokarmem dla wylegających się larw. Pszczoły zbierają z kwiatów pyłek, mieszają z odrobiną miodu, nektaru lub śliny i w postaci uformowanych kulek, tzw. obnóży przenoszą go do ula w specjalnych koszyczkach znajdujących się na tylnych nogach. Pyłek w formie obnóży nazywamy pyłkiem pszczelim. Przyniesiony do ula pyłek przeznaczany jest na bieżące potrzeby pokarmowe. Pszczoły tworzą z niego także zapasy na okres jesienno-zimowy. Świeży pyłek złożony zostaje w komórkach, ubity, a następnie pokryty miodem. Podlega on fermentacji (proces zbliżony do fermentacji kiszonej kapusty). Tak zakonserwowany pyłek nazywamy pierzgą. Różnorodność związków aktywnie czynnych zawarta w pyłku korzystnie oddziaływuje na człowieka odżywczo i leczniczo. Działa antybakteryjnie, regeneracyjnie, uodparniająco i odtruwająco. Pomaga przy leczeniu stanów zapalnych gruczołu krokowego w uporczywych zaparciach i biegunkach. Polecany jest w leczeniu chorób wątroby, wykazuje działanie przeciwanemiczne, poprawia kondycję organizmu i wzmacnia odporność na przeziębienia, choroby przewodu pokarmowego i dróg oddechowych. Kuracja pyłkowa pobudza apetyt i normalizuje trawienie. Zaleca się stosować kurację pyłkową zażywając pyłek przez okres od 1. do 3 miesięcy dwa razy w roku, jesienią i wiosną. Jesienią uodparnia na zimowe przeziębienia, grypy, katary. Wiosną wzmacnia organizm, uzupełnia braki witamin i mikroelementów.

​

Wosk pszczeli

Substancja, która nazywana jest woskiem pszczelim stanowi produkt uboczny, powstały podczas wytwarzania miodu przez pszczoły. Ma wiele cennych właściwości, a stosowany jest od co najmniej 4,5 tys. lat! Jest wydzieliną gruczołów woskowych 12-18 dniowych pszczół. Aby wyprodukować 1 kg wosku pszczoły zużywają około 3,6 kg miodu. W skład wosku pszczelego wchodzą estry alkoholi i kwasów tłuszczowych, wolne kwasy tłuszczowe, węglowodory, wolne alkohole tłuszczowe i inne substancje. Występują w nim również węglowodany, barwniki, minerały i substancje aromatyczne. Chryzyna i inne składniki wosku wykazują działanie antybiotyczne. Estry i beta-karoten odznaczają się natomiast właściwościami przeciwzapalnymi i odnawiającymi. Zawarte w wosku flawonoidy działają także przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo. W wosku odnaleźć można także skwalen, który występuje również w skórze ludzkiej i chroni przed drobnoustrojami. Wosk pszczeli to także źródło witaminy A, która m.in. pobudza i reguluje podziały komórkowe. Dodatkowo zawiera w sobie kwas palmitynowy, melisowy, masłowy, walerianowy i octowy.